Herfst en winter...

Zo aan het eind van het jaar zit ik al mijmerend de foto's terug te kijken van het afgelopen jaar. De keren in Hongarije waren toch elke keer weer een hoogtepunt en alle seizoenen hebben zo'n hun charme. De zomer heeft toch wel mijn voorkeur, maar ook in de herfst en zo richting de winter is het land wel bijzonder.
Je voelt bijna de drive van de mensen dat ze moeten zorgen dat de wintervoorraad binnen is voordat de echte winter begint. Overal zie je auto's met aanhangers voorbijkomen met daarin een afgeladen vracht brandhout om de winter door te komen. Natuurlijk kunnen wij dan niet achterblijven....

Bij één van onze woningen zijn we behoorlijk getergd door wespen. Het ene moment nog geen enkele wesp te zien en een dag later hadden ze allemaal het zelfde adres gevonden. Nu is gebleken dat wespen en moerbei bomen een fatale combinatie is, opposites attracks... Nu kunnen we deze combi niet goed gebruiken en hebben we besloten deze toch wel mooie bomen om te zagen. Dus ook wij zitten nu goed bedeeld in mooi brandhout.

Gedurende deze week voelden we de kou Hongarije binnentrekken. Het werd koud, guur en er was mist, heel veel mist. Nu levert dit wel geweldige plaatjes op en dat maakt een beetje goed. We hebben al zo vaak mist in Nederland, dan zit je er in Hongarije niet op te wachten....

Al met al was het weer een fijne tijd.. Genietend van de natuur en alle weersomstandigheden die er bij horen. Mist, regen zon en vorst...

..en na het harde werken is dit puur genieten!!

Talicska...

Nu we zo langzaamaan een beetje bekender worden in de omgeving vonden we het ook wel belangrijk om eens kennis te maken met onze Hongaarse buren. Nu wonen de buren niet direct naast ons, maar op een 300 meter afstand. Een kleine wandeling dus en met de nette schoenen aan op stap naar de buren Sannyi en Rozsa. Aangezien ons Hongaars nog niet helemaal perfect was, zeg maar gerust, nihil.. was het wel fijn om te horen dat ze beiden een flinke mond Duits konden spreken.

Nu wil de Hongaarse traditie dat er bij komst van vrienden altijd een pálinka, een fruitdistillaat van eigen stooksel, gedronken wordt. Nu zijn we als echte slijters altijd geïnteresseerd in allerlei andere dranken en vooral als dit zelf gemaakt wordt. Ook de verhalen van pálinka hadden we natuurlijk al gehoord.

Dit drankje werd dus ook bij onze buren geschonken en zij zaten natuurlijk te kijken of hoe wij hier op reageerden. Nou, dat is gelukt! Alleen de gedachte eraan laat me alweer zweetpareltjes op mijn hoofd verschijnen! Nu is mijn lief iets meer gewend en hij dronk dit drankje met een gemak waarvan ik stond te kijken... en de buurman ook. Nu ligt ook het drink tempo in Hongarije iets hoger dan bij ons en mijn lief deed goed mee.... later vertelde hij dat hij goed in de gaten hield hoeveel de buurman dronk en dat hij daar in meeging maar absoluut niet meer wilde drinken! 

Na één drankje wordt men al wat losser, dat kan ook niet anders. Met twee drankjes gaat het Hongaars al wat beter en met drie glazen was ons Hongaars bijna vloeiend en de buurman zijn Duits ook....

De vrouwen doen hier niet aan mee, ze drinken een glaasje mee en gaan dan vaak over op iets ander, dus voor mij viel het mee. 

Nadat de halve avond voorbij was en de stemming er goed in zat moest ik even mee naar buiten met de buurman. Hij wilde mij even wat laten zien.

En daar stond hij dan, de kruiwagen, de taliscka... die kon ik wel meenemen om mijn lief mee naar huis te nemen. Het Duitse woord voor kruiwagen was in ons beider geheugen weggevaagd en dit was de enige manier om het duidelijk te maken!

Nu na al een heel aantal jaren  in Hongarije te komen blijft de taliscka een begrip tussen ons en de buurman. Gelukkig is het niet nodig geweest als vervoersmiddel, maar elke keer wijst de buurman hem nog even aan.....

Kutya...

Dat er in Hongarije altijd wel wat gebeurd is ons ondertussen wel duidelijk. Dat ook de vreemdste mensen, of beter gezegd, de meest bijzondere mensen ons weten te vinden ( of wij hen..) is ook altijd leuk. Maar dat een hondje het zo leuk vindt bij ons en bij ons blijft hangen vind ik nog steeds leuk, bijzonder en grappig. Nu moet ik er wel bij zeggen dat het woord "hondenleven" uitgevonden is in Hongarije, want daar worden deze beestjes niet overal met evenveel liefde omarmt...

Maar goed, het was wederom een zeer warme dag en de mensen van de tuin en  onderhoud waren druk bezig met het grasmaaien en het snoeien om zo toch een beetje een gecultiveerd erf te krijgen. In de schaduw bij één van de mannen lag een alleraardigst schattig klein zwart  hondje te puffen en te hijgen. Dus maar in mijn beste Hongaars gevraagd, samen met het boekje Hongaars voor onderweg.., of die hond van hen was en of het misschien wat water moest of zo.. Het antwoord wat ik begreep was dat het hun hond was en dat het allemaal niet zo nodig was dat die hond wat kreeg..

Als hondenliefhebber kon ik dat niet helemaal verkroppen dus toch maar een bakje water klaargezet voor dit schattige beestje... en dorst had het!

Na verloop van de dag gingen de werklieden richting huis. Ik wees ze er nog op dat ze de hond vergaten, maar blijkbaar was mijn Hongaars niet helemaal duidelijk of begreep ik  het verkeerd. Het kwam er op neer dat de hond niet van hun was en dat ik hem maar moest wegjagen....

Tja, daar zaten we dan, de hond vond het wel leuk schijnbaar want het week niet van onze zijde. En hoe noem je zo'n beest dan... Kutya! het Hongaars voor hond. En Kutya vond het  maar wat leuk! Regelmatig keek ze ( jaja het is een zij..)  om zich heen met een blik van "zo, ik heb een nieuw huis en die twee, dat zijn mijn baasjes..!" Ze begon wat te wennen na een uur of wat en na een bakje met brood en leverpastei..

Ondertussen was het avond geworden en wilden we wat gaan eten. Mijn lief, rationeel en verstandig als altijd, opperde het idee  om de hond maar buiten het hek te zetten zodat het weer naar huis kon gaan, want dat was vast in de buurt.. Ja en wat moet je met een hond als je zelf daar niet bent?

Zo gezegd, zo gedaan. De hond buiten het hek gezet, beest helemaal opgewonden want ze dacht dat ze mee mocht.... Ze liep achter ons aan de weg op en bleef maar lopen. Tenslotte bleef ze zitten en zat ik niet zo lekker in het restaurantje waar we zaten. Als er maar niks gebeurd was!

Het eten smaakte me niet zoals anders en ik wilde dolgraag weer richting huis. Oh wat was ik bang dat ik een hondje aan de weg zou liggen.....

De verbazing en blijdschap was dan ook groot dat ik dat allemaal niet zag onderweg. En toen kwamen we bij het hek van het huis en zag ik wat zwarts zitten. Niet voor het hek maar achter het hek! Kutya had zichzelf onder het hek doorgeworsteld en zat fier op ons te wachten. Ze had inderdaad een nieuw huis gevonden! En wij... De hond heeft de gehele 14 dagen bij ons gebleven en daarna hebben we een goed thuis voor haar gevonden bij de achterburen.....

Maar het blijft onze Kutya!

De eerste gasten.

"Pfft, wat is het warm. Hoe laat is het? Is alles klaar in woning 2?" Ik hoor het mezelf nog zeggen met lichte paniek en stress in mijn stem. De eerste gasten zijn in aantocht en de luxaflexen hangen nog niet, de woning is nog niet optimaal schoon dus stress in alle opzichten. Vooral bij mij, mijn lief is gezegend met een bepaalde rust waaraan stress niet tornen kan. Had ik daar ook maar een beetje van...

Het is zomer 2005, de verbouwing is klaar, of zo ongeveer klaar. Sommige afwerk werkzaamheden schijnen nogal lastig te zijn en liggen te wachten op een vervolg. Na het verbouwen komt de grote schoonmaak en  gelukkig hadden we wat hulptroepen. De schoonouders met buren waren met de camper onderweg naar Orgóvany om te helpen. Voor hun vertrek de camper nog volgepakt met allerlei lange voorwerpen wat niet meer in onze auto/aanhanger paste. Wat fijn, zoveel extra handen erbij want ook nu was het weer 3 woningen wat schoon zou moeten. Met daarbij het extra stukje druk dat woning 2 verhuurd was aan 2 echtparen. In theorie was alles al lang en breed klaar, in de praktijk liep dat toch even anders..
Maar het is gelukt... Woning drie stond helemaal vol met van alles en nog wat maar 2 was klaar. De ramen waren krap aan droog toen de eerste gasten arriveerden. En wat waren ze enthousiast! Ze vonden de woning mooi en ruim, veel ruimte om het huis en... er was een Yathzee spel! Was dat nou niet hun meest favoriete spel om te spelen.. en dat hebben we gehoord. Niet als we binnen zaten want muren van ruim 70 centimeter isoleren wel. Nee, als we buiten kwamen hoorden we hun fanatieke spel, heerlijk gewoon....

Zo, de kop was eraf. De eerste gasten hadden een leuke week gehad en ons nog enkele waardevolle tips gegeven. Dus de verhuur kon beginnen, laat de gasten maar komen....

Murphy's Law...

Je kent het wel, soms zijn er van die dagen dat alles net anders gaat dan je eigenlijk bedoeld of gepland had. Nou, zo'n een week hebben we achter de rug in ons mooie Hongarije....
Het begon al met de heenreis, zeker 3 uur later vertrokken dan de bedoeling, wel alles wat ingepakt en mee moest goed ingeladen, dat scheelde..
Onderweg veel verkeer en files op plekken waar we nooit in de file staan, veel vrachtverkeer en veel inhaalverboden door weg werkzaamheden. De aankomst in Hongarije was dus ook een dag later dan gepland. Op zich niet zo heel erg, veilig overkomen is belangrijker.

Dan maar even het water aansluiten.. mijn lief kent zijn eigen kracht niet en de gehele aansluiting  van slang naar hydrofoor brak in zijn geheel af. Dus... geen water. Nu hebben we gelukkig hele fijne buren in Hongarije en zij hadden wel wat water, een jerrycan van 60 liter moest toch wel voldoende zijn voor de eerste dag. De pomp weggebracht en vol goede moed maar begonnen met het volgende projectje. Grasmaaien! Met een leuke zit maaier is het een leuk klusje, je wordt alleen erg stoffig. Nou, ikke niet hoor.. de grasmaaier had geen zin, de accu was kapot..
Dit gebeurde in de eerste 2 dagen van ons verblijf in Hongarije en dan denk je dat het gewoon pech is dat dit gebeurd, totdat het volgende "gevalletje pech" zich aandient. Het zwembad. Na een dag in een droog bad te hebben gestaan om de alg en winteraanslag te verwijderen was het dan eindelijk zover dat de slang er ingehangen kon worden om het  te vullen. Heerlijk vooruitzicht, lekker  zwemmen! Gedurende de nacht heeft het zwembad zich gevuld en de volgende dag zou mijn lief de filterpomp aansluiten. In het eigenlijk te nauwe keldertje waarin pomp en filter staan is het een lastige houding om dit al aan te sluiten, maar het lukt wel...althans dachten we. Terwijl de stekker in het stopcontact ging om de pomp te laten draaien begon het te lekken. Er kwam meer water naast het filter dan door het filter.. Dus maar uitgezet en wat water uit het bad gepompt... 

Gelukkig was het wel lekker weer en ook de grasmaaier deed het weer.... Toch nog wat goeds, fijn

Wat kan er nog meer fout gaan? Genoeg! Wat te denken van: een gesprongen V-snaar in de auto, een garage die een verkeerde tijdsplanning doorgeeft, een afvoerbuis afgeknapt terwijl we op het punt staan te vertrekken naar huis, restaurants die net dicht gaan terwijl je op de drempel staat, kortom, net wanneer je denkt dat alles goed gaat, loopt het compleet anders... :( 

Nu, nadat we een kleine week thuis zijn, kan ik het allemaal wat beter relativeren en er soms smakelijk om lachen... gelukkig wel!

Budapest Business Region - Get Engaged

Even een leuk filmpje over Hongarije. Deze film laat zien hoeveel producten afkomstig zijn uit Hongarije, of waar een Hongaar in heeft uit geblonken. Denk maar aan de Rubik Cubic, welbekend bij (bijna) iedereen.
Kijk het filmpje en laat je verwonderen.. net als ik!

KOUD!!

Zo, de eerste lading met spullen is vertrokken richting Hongarije. Het was een reisje die broer en manlief nog lang zouden heugen... Niks was er helemaal klaar en ze konden die week maar weinig doen. Wel genoten van het Hongaarse weer en mentaliteit. Ze hebben eens even kennis gemaakt met de buren en dat kan natuurlijk ook geen kwaad. Met een glaasje Palinka en een biertje was het al gauw heel gezellig..... Ondertussen in de oude school waren de werklieden hard bezig om het allemaal zo goed als klaar te krijgen en dat we in ieder geval alle spullen in één van de woningen konden zetten. Zo gezegd zo gedaan en met 2 dagen was de kleinste woning zover klaar dat hier alles neer gezet kon worden. Met een grote rol stickers en een paar stiften alles maar gemerkt en dan kon Gyula, wanneer alles klaar zou zijn, alles op de plek zetten. Tenminste,... dat was zijn voorstel....Toch wel fijn dat er mee gedacht wordt..

Ondertussen zijn manlief en broer weer thuis en maken we aanstalten om in februari die kant op te gaan. Niet wetende dat dit de KOUDSTE maand van het jaar is in Hongarije.. en dat hebben we geweten.
Onderweg was de temperatuur al behoorlijk aan het zakken, maar het was mooi zonnig en dan merk je dat niet zo. Tegen de avond werd het al wat frisser en een dekentje kan dan geen kwaad. De sleutel moest gehaald worden bij Gyula, die vlak in de buurt woont. Geen probleem, even van de snelweg af en de sleutel ophalen. De weg zag er wat wittig uit en  ik had het vermoeden dat het wel eens glad kon zijn..... en dat was het ook! Een complete ijsbaan was het. Dus met een gangetje van ca 30 km/uur richting Gyula. En maar wachten, en hier brak onze spraakverwarring ons op. Welk cafe/restaurant zou hij nou zijn?
Na goed een uur was hij er, en de sleutels ook. Op naar de school, op naar Orgóvany!

De volgende ochtend werden we wakker in een lekker verwarmde school, de kachel deed het dus super. En buiten.. een halve meter sneeuw! Mooi, tot dat we buiten kwamen. WAT WAS HET KOUD!! De thermometer stond op -25 graden C!! Je voelde de kou door je kleding heen trekken. Tja, ook dat hoort erbij in Hongarije. Met een landklimaat kun je dit verwachten. Warme zomers en hele koude winters! Maar zo koud...brrrrrr dat was wel wennen.....

Verhuizen..?

Het is zo´n half november en volgens onze aannemer Gyula zou de verbouwing ruimschoots klaar zijn. In onze ogen bijna onmogelijk maar goed, de wonderen zijn de wereld nog niet uit... Na een aantal keren telefonisch contact te hebben gehad leek het er op dat het toch zo´n beetje klaar zou zijn. Nu was ons Hongaars net zo goed als de aannemer zijn Nederlands dus een beetje spraakverwarring was niet helemaal  onmogelijk.

Tja, en dan...Wat neem je mee.? Ondertussen zijn we druk aan het verzamelen gegaan en eens rond gekeken wat er nou allemaal mee zou kunnen naar onze mooie( verwachting..) school. Laat één keer het woord vallen dat je huisraad zoekt voor je vakantie woning en spontaan bieden allerlei mensen iets aan. Van heel bruikbaar tot heel onbruikbaar... en zo heb je dan makkelijk een auto vol, en een grote aanhanger.... en nog een auto... en nog een aanhanger... Een complete volksverhuizing leek het wel.

Broerlief was ondertussen ook wel nieuwsgierig geworden en leek het wel leuk om een weekje mee te gaan om zo eens pols hoogte te nemen in dat land waar we zo enthousiast over waren. Gelukkig had hij een trekhaak en grote auto en met een boel passen en meten  zat er heel veel in...

Na een reis van ruim 18 uur waren ze dan eindelijk in Orgóvany. Heerlijk, lekker de karren uitpakken, de bedden opzetten en slapen...Wat een vooruitzicht!

Maar hier liep het anders... De mooie houten parketvloer was voor de 3e keer in de lak gezet en was nog niet droog... De verf op de deuren was nog niet droog... en 2 douche cabines moesten nog geplaatst worden. Het kleinste appartement was wel zo ongeveer klaar, niet om te slapen maar om de spullen in te zetten en dat was het. 

Zoiets roept natuurlijk wel wat irritaties op, waarom was dit niet gezegd, dan hadden we de reis een 2 weken uit gesteld! en hadden we gewoon in ons eigen huis kunnen slapen.....

Nu kun je je natuurlijk blijven ergeren aan het feit dat iets niet klaar is, maar je kunt het ook gewoon accepteren en kijken wat er wel mogelijk is.

Het werk wat gedaan was, was ook inderdaad erg mooi, netjes en goed. En dat is ook wel weer wat waard.

Met man en macht is er gewerkt om de mooie houten vloer weer in originele en goede staat te brengen, de buitenmuren in goede staat te brengen en de overstek was mooier dan verwacht...Dit woog wel op tegen het feit dat er overnacht moest worden in een hotel in de buurt...

Het schoot op en het inrichten kon zo langzaamaan beginnen.... De verhuizing van de verzamelde spullen kon beginnen.....

Nog even doorzetten..

Zoals het vaak met verbouwen gaat is enige vertraging niet bijzonder. Ook in Hongarije is vertraging van verbouwingen of bouwen of op visite gaan meer regelmaat dan uitzondering. Wij waren zeer onder de indruk van onze aannemer met zijn voorstel om de gehele verbouwing klaar te hebben in 6! weken tijd. Alleen het goed schilderen van de school zou zeker 2 weken in beslag nemen..
Maar goed, je moet toch een beetje verrtrouwen hebben in vakmensen en tot nu toe had Gyula alles gedaan wat hij ons gezegd had. We hebben veel mindere verhalen gehoord van oplichting, wel slopen, niet bouwen, verkeerde kleuren verf op je huis enz. enz....
Gelukkig hadden mijn schoonouders het idee opgevat om eens polshoogte te gaan nemen in Hongarije, ze waren ook wel nieuwsgierig geworden van al onze enthousiaste verhalen dat alles wel eens zelf wilden aanschouwen. En aangezien de vrije dagen van ondergetekende al zo´n beetje op waren kwam dat natuurlijk geweldig uit.

En polshoogte genomen hebben ze... Nu zijn pa en ma niet zo snel onder de indruk van bijzondere gebeurtenissen maar na aankomst kwam er al snel een telefoontje. `Ze zijn druk bezig hier hoor, er lopen wel 25 mensen rond die van alles doen ( en niet doen) en het gaat snel hoor ' . Dat klonk wel positief natuurlijk. De aannemer stuurde geregeld een aantal foto´s door per mail om de vorderingen te laten zien en ook wij waren blij verrast.. Zou het dan toch lukken om in 6! weken een verbouwing rond te krijgen... We begonnen al zo waar te hopen dat het zou lukken.

Langzaamaan werden er dus  plannen gemaakt om half november die kant op te gaan. Ondertussen was er al een hele  inboedel verzameld en dat zou mooi zijn dat dat mee kon.....En het leuke is dat iedereen meeleeft en meeverzameld...


Maar goed, zo ver is het nog niet. Eerst moest alles klaar zijn en dan...
Dan gaat het pas echt gebeuren....

Verbouwen? Dat valt niet mee...

Na onze terugkomst van vakantie waren de plannen van het verbouwen wel redelijk concreet.
Wat in de eerste instantie een appeltje eitje leek, was in werkelijkheid toch iets meer dan een simpele verbouwing van een oud schooltje. Aangezien er 3 ruimtes/schoollokalen waren hebben we besloten om er 3 woningen van te maken en dat we deze zouden kunnen gaan verhuren als vakantiewoning. En daar begon het al... Alles gaat in drievoud! Drie badkamers, drie woonkamers, drie keukens en aan slaap gedeelten nog meer! Samen met Bela en Gyula hebben we een mooie tekening gemaakt van wat ons wel wat leek, of beter gezegd, wij hebben wat op papier gekrabbeld en Gyula heeft onze wensen goed uitgewerkt en er een bouwtekening van gemaakt. Over het isoleren hoefden we ons geen zorgen te maken. Met muren van ruim 80 cm dik was de isolatie wel aanwezig. De school is een echt Hongaars bouwwerk. De fundering bestaat uit ca. 30 cm hoge stenen en daarna "metsel"je de muren op met wayok, een soort leem wat daarna weer met cement gestuukt wordt.
Ja ja, echte metselaars hoor die Hongaren...:)

Na goed overleg met de aannemer en rekening houdend met de vrije dagen die wij nog hadden zijn we vol goede moed begin oktober richting Hongarije vertrokken om de aanvang van de bouw te zien, nieuwsgierig als we zijn..
Een grote vrachtwagen, welke amper door het hek van het pad kon had alle materialen zoals bv gipsplaten bij zich. De mannen van Gyula begonnen direct uit te laden en werkten zich even goed in het zweet. Van mij geen verkeerd woord over deze harde werkers...Nu zou je denken dat je dan direct alles op de plek leggen waar het hoort, maar...nee. Eerst alles in 1 ruimte en dan gezamenlijk alles ophalen.


In Hongarije heb je nog veel vakmensen. En vakmensen hebben hun eigen vak! Zo zal een schilder nooit iets timmeren en een timmerman nooit iets schilderen. Zo dan ook bij ons. Eerst komt de elektricien om een goede en veilige stroomkabel aan te leggen en dan kan de rest pas aan het werk. En terwijl de stroommannen bezig zijn, eten de anderen een broodje, slapen een beetje of kijken wat rond. Heel anders dan bij ons, tijd is ( gelukkig) nog niet zoveel geld in Hongarije... 

Kamperen zonder tent..

Na een korte afwezigheid in verband met studie en drukke werkzaamheden, hier weer een kleine update over onze avonturen  in Hongarije.

Na terugkomst van manlief, vol met verhalen over de Hongaren en hun gastvrijheid, werd het alweer bijna tijd om de vakantie zo zachtjes aan te gaan plannen. Normaal gesproken gaan we bepakt en bezakt met een bungalow tent op vakantie. Maar dit jaar is het anders! Wel een volgepakte auto met aanhanger gaan we op weg naar Hongarije, in de aanhanger de koelkast want die is zeker nodig daar. Een heel aantal luchtbedden mee, een aantal gewone matrassen, veel schoonmaak middelen en een goed humeur waren al dagen van te voren ingepakt  Toch wel bijzonder om te gaan kamperen zonder tent, scheelt wel heeel veeel werk :) ....

Na een rit van ruim 15 uur zijn we dan eindelijk aangekomen bij ons huis. Lichtelijk verwilderd was het wel want ook in Hongarije groeit het gras vrijelijk als er niks aan gedaan wordt. Eerst binnen alles maar eens een beetje schoonmaken/ongeveer stofvrij maken, dan de auto uitpakken en zo langzaamaan een beetje settelen. De temperaturen zijn heerlijk, heel anders dan we gewend waren. Genieten dus, vitamine D tanken!

Na een aantal dagen zo te hebben genoten werd het zo wel tijd voor wat `zakelijke`  dingen. Hoe gaan we de lokalen verdelen dat het een volwaardige woning wordt, of gebruiken we 2 lokalen voor 1 huis. Met behulp van een heel aantal latjes, oude wc en wastafel ziijn we aan de gang gegaan. Hoe groot moet een slaapkamer, heb je de badkamer wel groot genoeg, de woonkamer, is dat niet mooier voor het raam? Allemaal leuke discussie punten... en die was er dan ook geregeld ;)  Het viel dus niet altijd mee om op een lijn te zitten. Gelukkig boden de latjes toch wel een dergelijke uitkomst.

Maar goed, naast het organiseren was het ook wel een beetje vakantie en zoals echte vakantiegangers behoren te doen gingen ook wij de buurt eens even goed verkennen. Een dagje Bugac Puzsta, naar de paarden show, dat was echt een beleving. Met heerlijk weer de poesta verkennen en kennis maken met echte Hongaarse traditionele gewoontes. Bovendien waren de paarden shows erg spectaculair en snel. Ook een dag Boedapest stond op het lijstje. Met de trein naar de hoofdstad, dit was ook wel bijzonder. Nu moet ik zeggen dat het treinverkeer goed geregeld is in Hongarije en alles reed keurig op tijd. Het comfort was misschien wel wat minder, maar ook dat hoort er bij. Later kwamen we erachter dat  er ook intercity's reden met airco en makkelijke stoelen... Al met al wel weer wat geleerd. Boedapest was prachtig en we waren er dan ook al gauw uit dat we deze stad nog zeker een aantal keren zouden gaan bezoeken. Wat een pracht en een geweldige sfeer. Een grote stad met ruim 2 miljoen  inwoners dat bijna ´dorps`aandoet.. wie had dat nou gedacht.

Na ruim twee weken was het weer tijd om te gaan. De verbouwing kon beginnen en wij konden bijna niet wachten om weer  te gaan en te zien hoe het zich zou gaan ontwikkelen! Spannend spannend, wordt vervolgd!

Bijna vakantie

De Pinksteren zijn voorbij gevlogen en er is een boel werk verricht in en om onze school, Schoonpapa en manlief hebben flink de handen uit de mouwen gestoken en het resultaat mag er dan ook zijn. Al het afval wat nog niet was opgeruimd door de vorige eigenaar hebben ze bij elkaar gezet en de beste man gevraagd dit af te voeren. Dit viel nog niet mee want ons beste Hongaars strookt nog niet helemaal met zijn beste Hongaars...:)

Maar goed, het is gelukt en het erf ziet er alweer een stuk meer bewoonbaar uit. Dat is ook mooi want de zomer vakantie komt eraan en dan gaan we lekker kamperen....zonder tent dit jaar want we hebben een huis!

Pinksteren in Hongarije

Na ons bliksem bezoek in Hongarije om alle papieren voor elkaar te krijgen en zo de trotse eigenaren te worden van een authentieke school, was het tijd om alles eens op een rijtje te zetten. De euforie was iets gezakt en nu werd duidelijk wat er allemaal zou moeten gebeuren om de school weer mooi en bewoonbaar te krijgen. We waren nog steeds voor lof over het pand en het grondstuk en nou het een beetje groener begon te worden werd het nog mooier! Thuis maar eens een lijstje gemaakt met wat er allemaal eventueel gedaan zou moeten worden en wie wat zou moeten doen. De oude eigenaar zou zorg dragen voor het afvoeren van het afval wat er nog stond. En dat was nogal wat! Keurig verstopt achter het oude schuurtje zodat het met de verkoop niet zou opvallen( en dat was gelukt). Grote tonnen met olie of zo iets, jerrycans voor benzine, en ga zo maar door. Gooi maar naar buiten dan zijn wij er af, zo werd en wordt er volgens mij gedacht...

Maar goed, met de Pinksteren zijn manlief en schoonpapa in de auto gestapt voor een weekje Hongarije. Schoonpapa was wel nieuwsgierig wat er nou zou staan daar in dat Hongarije. En een paar extra handen om op te ruimen was ook geen overbodige luxe bleek achteraf. De mannen zijn heel hard aan het werk geweest om op te ruimen en een beetje orde te scheppen. De lokalen werden geveegd en gedweild, het schuurtje werd opgeruimd en er werd behoorlijk in de takkenbossen gesnoeid en het resultaat mocht er zijn. Het begon zowaar te lijken op een leefbaar stuk grond. Met op de achter grond de mooie wijnvelden met de druivenstokken die net in het groen waren, kleurrijke bermen boordevol met margrieten en klaprozen en heel vriendelijke mensen. De buren van het zandpad kwamen zo af en toe eens even  voorbij rijden en waren toch wel enigszins nieuwsgierig. :) Ons eigen paradijs was geboren...

Na een week waren de mannen weer thuis, vol met verhalen en met lichte jaloezie heb ik dit allemaal aangehoord, had ook wel graag meegewild :(  maar goed iemand moest op de winkel passen...  De plannen voor de verbouwing waren gemaakt, de afspraken met de aannemer stonden gepland en in de zomer zouden we alles definitief afspreken en dan zou de verbouwing beginnen in de maand september. Maar zover was het nog niet, eerst gingen we nog op vakantie, naar ons eigen vakantie huis! We voelden ons koning te rijk en apetrots en overgelukkig!! Wat een heerlijk gevoel!

Een huis... en wat nu?

Na nogal een hectische week, waarin we ook een studiebezoek brachten aan een aantal wijnboeren in de buurt van Barcelona, was het dan zover. We gingen weer naar Hongarije om de koopovereenkomst van de school te ondertekenen. Snel een vliegticket geboekt en ´s morgens al vroeg in de auto richting Keulen. Het vliegveld was super daar, we konden de auto makkelijk parkeren en gewapend met een grote koffer en een rugzak konden we inchecken. De vlucht duurde krap aan 2 uur, maar het duurde ons toch bijna te lang.... Bijna waren we weer bij ons huis wat zoveel indruk had gemaakt!

Op de vraag van onze Hongaarse makelaar waar hij een hotel voor ons kon boeken, reageerden mijn lief en ik gelijktijdig dat dat niet nodig was, we hadden immers een huis. In de koffer zaten 2 luchtbedden en slaapzakken en in de rugzak de rest van onze benodigdheden  Hier werd enigszins raar op gereageerd, slapen in een huis zonder bed? Bijzonder.... In de plaatselijke supermarkt een flesje bubbels gekocht want er moest toch wel getoast worden die avond.

In de middag ging Bela mee naar de advocaat voor de overdracht van het huis. In Hongarije regelt de advocaat zulke aangelegenheden in plaats van de notaris, welke dit in Nederland doet. De eigenaar van de woning was er ook en al snel was de koop beklonken, mede door de vertaling van Bela, want dat Hongaars... niet te volgen! De eigenaar beloofde dat hij de rommel nog zou wegruimen, daar moesten we ons maar geen zorgen over maken.... Toen kenden we nog niet zoveel Hongaren :)  en het toilet gebouwtje zou hij ook afvoeren.... De plannen klonken goed!

Tegen de avond keerden we terug bij ONS BEZIT! Wat waren we trots op ons huis en het stukkie grond waarop het lag. Snel de luchtbedden opgeblazen, de kamer schoongemaakt en ons geïnstalleerd  Morgen zouden we wel verder kijken. Nu was het tijd om te genieten van die enorme sterrenhemel die we in Nederland al jaren niet meer zien!....

Weer thuis

Na ons bliksem bezoek aan Hongarije, waren we weer op de terugreis richting Nederland. Vol van alle indrukken, huizen en mensen die we hadden leren kennen de afgelopen dagen. En vol van die taal, daar was echt helemaal niks van te maken. Het laatste huis wat we gezien hadden bleef maar op de achtergrond spoken en eigenlijk waren we er allebei wel over eens dat dit het perfecte huis was voor ons...

Thuis gekomen alles nogmaals doorgenomen en alle foto's bekeken van de huizen die we bezocht hadden. Tot onze verbazing hadden we van de school maar 4 foto's terwijl we van de andere huizen soms tientallen hadden. Dit was  het teken aan de wand, de school was gewoon voor ons bestemd!

Nadat de eerste euforie was weggetrokken was het tijd om alles eens goed op een rijtje te zetten. Met alleen ja zeggen tegen de makelaar ben je er natuurlijk niet. Er komt toch wat meer bij kijken dan alleen het afrekenen, je zult iemand moeten vinden die je wil  helpen met verbouwen, iemand die een oogje in het zeil wil houden en een betrouwbare advocaat, want de horror verhalen kwamen als paddenstoelen uit de grond, ook dat hoort erbij :)

Maar goed, na een weekje nadenken en alles goed te hebben overdacht hebben we de stap genomen en vanaf  15 mei 2004 waren  wij de trotse bezitters van een geweldig mooi huis in Hongarije!

Op Reis...3

..Na een niet zo'n geweldige nacht in een hotel in Cegléd, waar de bedden berekend waren op mensen van 1 meter 50, gingen vandaag met Bela, onze 3e makelaar, op weg richting Kiskunfélegyhaza en Bugac. Weer een heel ander gebied dan waar we de afgelopen 3 dagen rond hadden getrokken. Waar het gebied rond Lajosmisze wat armoedig aandeed, was het gebied rond Bugac veel rijker en aantrekkelijker. Ook hier hadden we weer een hele route en waren er ook weer mooie en minder mooie huizen bij. Veel van de huizen lagen of aan een vuilnisbelt, maar dat was niet erg want die gingen toch weg in 2005.... (ze zijn er nog steeds zijn we onlangs achter gekomen:) ) of midden in het tuinbouwgebied. Voor ons waren dat wel argumenten om niet op deze plek een huisje te hebben, vooral omdat we de woning in de toekomst zouden willen verhuren. Een vuilnisbelt is dan geen trekkertje....

Maar goed, na een 5-tal huizen te hebben bekeken werden we toch wel een beetje lankmoedig. Zou er dan echt geen enkel huis zijn wat ons zou aanstaan? Waren we dan toch te veeleisend?  We vonden het, en nog steeds, belangrijk dat de woning aan de doorgaande weg zou liggen, vlak bij een dorpje en niet aan een zandpad. Toen we dit bedacht hadden kenden we Hongarije nog niet zo goed. Er zijn héél véél zandpaden in dit land!

Bela had nog 1 woning voor ons, een oude school in het dorpje Orgóvany, 6 km van Bugac vandaag. De 6 km was ruim 12 maar de school lag perfect. Aan de doorgaande weg, vlakbij het dorpje en een mooi kavel. We reden het erf op en we waren op slag verliefd en verkocht. De school was in redelijke staat, de muren waren goed en het dak was recht en heel. Dat was toch wel voornaam. De bijgebouwen, waaronder een toilet groep was wel toe aan renovatie... of afbraak:) . De school was van binnen mooi, met originele houten beleg deuren en beleg op de kozijnen. Een prachtige houten vloer, kortom, in onze ogen geweldig! We waren al druk aan het inrichten en aan het plannen maken. We hadden ons droomhuis gevonden!!

 

 

Op reis....2

Op reis... 2

Het is 2e paasdag en vol goede moed vertrokken we richting Pecs. Een lange rit want Pecs ligt in het zuidwesten van Hongarije en wij waren in centraal Hongarije. Nu wordt dit gedeelte gescheiden door de rivier de Donau en die toentertijd maar 2 bruggen had, die je naar Transdanubie leidden. Ook het weer was bar en boos, veel regen en wind. Waar was dat mooie Hongaarse weer wat ze ons beloofd hadden? Maar goed, de auto was warm,droog en comfortabel en gewapend met een routebeschrijving van de makelaar waren we op weg, op weg naar een ander deel van Hongarije om daar ook enkele huizen te gaan bekijken.

Na een rit van ruim drie en half uur kwamen we aan in Pecs. Wat een prachtige stad, zelfs de regen kon dit niet verpesten. Na even zoeken kwamen we bij het hotel wat voor ons was gereserveerd. Hier hadden we een afspraak met een Hongaarse makelaar die ook goed Nederlands kon spreken. Dat was wel prettig want van het Hongaars was niet veel te maken. Met hem hebben we de huizen doorgenomen wat ons wat leek en een route bepaald. Er waren nogal wat woningen die we wilden zien dus het was de bedoeling dat we direct op pad gingen. De eerste woning lag net voorbij Pecs, een schattig huisje met een geweldig uitzicht. Alleen jammer dat de berg achter de woning bijna in het huisje zat.... ( en de regen deed hier geen goed..) Dus maar weer verder richting Kaposvar. Een prachtig gebied met mooie heuvels/bergen wat echt het idee gaf dat je in het buitenland zat. Zo hebben we een heel aantal huizen bekeken en van het ene huis waren we meer gecharmeerd dan van de andere. Wat ons erg opviel in deze regio was dat de kavels van de huizen erg smal waren en heel erg lang... Niet zo heel handig in onze ogen.

Vanuit Kaposvar zijn we verder gereden richting Cégled. Hier hadden we de laatste afspraak om nog een aantal huizen te gaan bekijken in de buurt van Bugác. We hoopten dat er wat moois tussen zou zitten, wat tot nu toe was het het eigenlijk net niet. We hadden nog een 6-tal huizen op het programma staan en we zouden ons weer aangenaam laten verrassen. Eerst maar eens eten, zo´n heerlijke Hongaarse Goulash ging er wel in na een dag met nattigheid en kou en dan maar op naar dag 3...

.

Op reis....1

Pasen 2004.

Na een hele drukke week met allerlei regel dingen was het dan zover.  De route was uitgestippeld, de tassen gepakt, telefoonnummers mee van een aantal makelaars en daar gingen we, op weg naar Hongarije. Na de vele enthousiaste verhalen van vrienden waren we ook wel erg nieuwsgierig geworden. Was het inderdaad net zo mooi als zij deden voorkomen? Waren de mensen echt zo gastvrij en vriendelijk? Allemaal dingen die we nog moesten ervaren.

Na een rit van ruim 1400 km kwamen we dan aan in Lajosmizse, hier hadden we afgesproken met de Nederlandse makelaar die ons de komende 2 dagen zou rondleiden. Na even te hebben gewacht op de parkeerplaats kwam er een Nederlandse auto aanrijden en was de makelaar aanwezig. Met hem hebben we een  heel aantal huizen bekeken in de regio Koscer en er stonden mooie huisjes bij.... ook wel veel niet mooie huizen :)

We waren, samen met een ander echtpaar, te gast bij de makelaar, zodat we de volgende dag vroeg konden vertrekken. En vroeg was het! De Hongaren zijn echte ochtendmensen en om 7 uur was het vertrek van een lange dag huisjes kijken. Omdat Pasen een grote feestdag is in Hongarije troffen we veel bewoners thuis aan en gaf ons een uniek kijkje in het Hongaarse leven en gastvrijheid. Overal werd ons van alles aangeboden. Een vreemde gewaarwording, in Nederland zal je zoiets niet snel overkomen en we waren best wel overdonderd door zoveel gastvrijheid en vriendelijkheid. ... Hongarije maakte een geweldige indruk. Dat kon nog wat beloven voor de andere twee dagen. Moe en voldaan en vol met indrukken gingen we vroeg naar bed want de volgende dag was de regio Pecs aan de beurt en dat was nog een behoorlijke rit die kant op........

Deze weblog gaat over Hongarije, onze huisjes en onze plannen voor de toekomst. In 2004 hebben we een oude school gekocht en deze hebben we op laten knappen en hebben hier 3 woningen in gemaakt. Over onze ervaringen met de Hongaarse werklieden, het verbouwen van een bouwval tot een prachtige school  en hoe we alles ervaren, graag willen we dit met meer mensen delen.

Genietend van een glas Hongaarse wijn, een stukje salami en al mijmerend gaan we terug naar de Pasen van 2004 toen we voor het eerst in Hongarije waren......